zondag 28 juni 2009

Zomerse Leidse Waterdagen


De Leidse Waterdagen zijn een tweedaags festival in en rond de Nieuwe Rijn, in het centrum van Leiden. Zaterdagmiddag begon het vmet Het Talentenjacht, een bandwedstrijd die de hele zomer loopt en voor de winnaar een optreden op het Rapenburgfestival oplevert. De bands spelen op boten die over de Nieuwe Rijn heen en weer varen en op bepaalde plaatsen aanmeren.
Hier de Funky-popband Pollution aan het werk bij de Vismarkt.

Bij de Botermarkt speelde Forecast Jah Reign, een raggaeformatie dus. Het weer zat mee, op een korte maar hevige bui na, en op de kade en terrassen was het gezellig druk. Jammer alleen dat dit ook de Dag van de Architectuur was, waarvoor het RAP een aantal rondleidingen verzorgde, en dat een aantal Leidse kerken open huis had.

Dus van alle drie de bands maar een paar nummers gezien, de architectuur wachtte. Als laatste zagen we nog Red Fridge, een stevig blues bandje.
Er was ook nog een avondprogramma, maar daar konden we niet bij zijn vanwege een creatieve avond in het 50KV station. Te veel activiteiten op één dag, dan moet je kiezen.

Zondagmiddag ging het programma verder met onder andere Blaas of Glory, het haarmonie-orkest dat de roots van de hardrock liet horen. De boot was te klein voor deze weergaloze band, vandaar dat de wal werd opgezocht en op een gegeven moment ging de band in optocht door de Dille & Kamille. Hilarisch en aanstekelijk optreden, Kijk naar de foto en probeer je voor te stellen hoe Ace of Spades van Motorhead klinkt, dat gaat niet, dus ga kijken als ze in de buurt zijn.

Ondertussen kwamen Joop Visser en Jessica van Noord, al zingend en spelend in een andere boot voorbij en wij besloten een terras in de zon met muziek op te zoeken. Bij de Vismarkt waren de terrassen vol en was één van de twee boten met dichters aan de gang. En we hadden meer zin in muziek. Op de Apothekersdijk speelde de Taiko groep van John May een Japans drumvoorstelling. Leiden staat dit jaar in het teken van 400 jaar handelsbetrekkingen tussen Nederland en Japan, dus dit was zeer toepasselijk.

Terug bij de Vismarkt was er wel plek op het terras en daar zijn we dan ook blijven hangen. Hier zagen we onder andere nog De Slechte Band, Nederlandstalige muziek met een Leidse tongval. Verder nog een aantal dichters, maar als je eenmaal zit ga je niet meer weg. Alleen hebben we daardoor Corinne van Opstal niet meer gezien. Nou ja, je kan niet alles hebben.
De Leidse Waterdagen zijn een gezellig tussendoortje en een leuke opmaat tot de Lakenfeesten. Is het in Leiden dan altijd feest? Het begint er inderdaad op te lijken.

LINKS:
Pollution
Red Fridge
Het Talentenjacht
Blaas of Glory
John May
De Slechte Band
Leidse Waterdagen

zondag 21 juni 2009

Muzikale langste dag in Leidse Hout


In de Leidsehout organiseert de Vereniging Vrienden van Leidsehout in de voor- en nazomer een reeks zondagmiddagconcerten in de muziektent. Gelukkig was de langste dag ook een mooie dag, zeker in de zon goed uit te houden.
Vandaag speelde het Residence Jazz Sextet er en dat was zonder meer de moeite waard. Met Ger Keizer op drums, bandleider Casper Rouffaer op sax, Martijn Sanderse op bas, Willem van der Burgh op trombone (en zang), Bas Luttik op keyboards en Jeroen van Vugt op trompet speelden ze een aantal standards, maar niet op een standaard manier.

Halverwege de twee sets voegde Aafje de Bloois zich bij het gezelschap voor het vocale gedeelte. Wat vooral opviel, naast de prima muzikanten, waren de originele arrangementen van Anton Burger. Vooral bij de bekendere nummers viel dat gewoon op, in positieve zin.
Hoogtepunten waren How Insensitive (schitterend nummer dat ik dan weer kende van de cd Cuckooland van Robert Wyatt) en het nummer Sonny (van Sonny & Cher) op het ritme van Take Five (van Dave Brubeck), heel apart.

Direct na afloop van dit optreden begon op het terras van het naastgelegen theehuis een optreden van La Gaîté, onverwacht, want de website van het theehuis leeft nog in mei, maar het was een opvallend goed zomers optreden.
Drie jonge muzikantes zongen en speelden driestemmig Franse chansons van Edith Piaf tot Jacques Brel, maar ook Duitse, Griekse en Nederlandstalige nummers en Tango niet te vergeten! Swingen dus. De rol van de pauw op de achtergrond is niet uit te leggen, daar had je bij moeten zijn!
Links:
Residence Jaqzz Sextet
La Gaîté
Vrienden van de Leidsehout
Theehuis de Leidsehout

Tam Tam Festival sluit swingend af


De negende en laatste dag van het Tam Tam Festival in Leiden Noord begon met een workshop bonbons maken, vervolgde met een werkshop Djembé door niemand minder dan de Amerikaanse trombonist Joseph Bowie, bekend van Defunkt, maar ook van zijn spel met onder andere Monsieur Dubois en de familie Dulfer.
De Tam Tam Finale was in handen van de Raisin Cup Cakes, een Leidse coverband die er een feestje van wist te maken.

Veel coverbands spelen nummers die bij hun bezetting passen, Raisin Cup Cakes speelde daarentegen gewoon alles wat ze leuk vinden en maken zo toch een eigen geluid. Hoewel het even duurde voordat het publiek op gang kwam, is er later op de avond toch flink gedantt. Een feestelijke afsluiting van het negende Tam Tam Festival.
LINKS:
Raisin Cup Cakes
Tam Tam Festival

zaterdag 20 juni 2009

Pure Jazz Preview rocks!


De Pure Jazz Preview is onderdeel van The Hague Festivals en is er om reclame te maken voor het Pure Jazz Festival in september, maar heeft er muzikaal eigenlijk niets mee te maken, maar zorgde wel voor een interessante avond.
Einstein Barbie opende de avond met een kruising tussen jazz, pop, funk en soul.

Blikvangers waren natuurlijk Michelle Cortens, celliste en zangeres en zangeres en componiste Stella Bergsma. Een lekkere, dansbare opwarmer voor deze avond.

Daarna kwam de Club van Rome, de ontdekking van de avond. Jazz meets Pink Floyd, maar dan de Floyd van Interstellar Overdrive en Carefull with that Axe Eugene, de ouwe Floyd dus.

Yuri Honing was geweldig op zijn sax, idere keer dat we hem zien wordt hij beter.Het lijkt wel of hij de traditionelere jazz vaarwel heeft gezegd en op zoek is naar nieuwe richtingen met Wired Paradise en deze Club van Rome.

Stef van Es speelt ook gitaar in Wire3d Paradise, maar heeft hier een veel prominentere rol, met samples en effecten. Samen met Yuri is hij de kern van de Club van Rome. Een muzikaal hoogtepunt.

De basis voor al deze escapades waren de drummer en bassist (Mark Haanstra, die we vorige week ook al in Den Haag zagen in eeb heel andere ambience). Dit optreden van de Club van Rome was heel goed, willen we graag meer van zien.

Sluitstuk van de avond was Lady Linn & The Magnificent Seven. Lekkerte swing-jazz uit Belgie. Een kleine Big Band met zangerers, gezellig maar niet erg verrassend.

Goede zangeres overigens, die in een aantal nummers ook nog achter de vleugel kroop. Bij vlagen deed ze een beetje aan zangeressen als Adele of Duffy denken. In elk geval liet Lady Linn de Grote Markt dansen.
LINKS:
Einstein Barbie
Yuri Honing
Stef van Es
Lady Linn
The Hague Festivals
Pure Jazz

zondag 14 juni 2009

Zomer's feestje bij Jazz'in de Gracht

Op zo'n prachtige zaterdag kan een festival als Jazz'in de Gracht natuurlijk al niet meer stuk. Op de zonovergoten Bierkades in Den Haag zagen we elf jazzformaties langs komen varen op de vijfde editie van dit tweedaagse festival.

De Saskia Laroo Band opende de tweede dag van het festival bij het Jazzin Choices terras, een terras waar we bijna niet meer zijn weggeweest.
Met rapper MC Firestorm, Saskia Laroo op trompet en zang, Gideon Hamburger op gitaar, Andy Valkenburg op bas en Kagan Han op drums maakten ze er één groot feest van. Eigen nummers, veel van de nieuwste cd, maar ook een prachtige interpretatie van de klassieker Caravan.
Opvallend detail was dat Saskia met één hand trompet speelt, de andere gebruikt ze om met de knoppen die ze om haar middel heeft hangen effecten te creëren. Ze speelden veel langer dan de geplande 20 minuten, maar het publiek genoot volop.

Vervolgens kwam de volgende boot aanmeren met het Susanne Alt Quartet. Heel andere band, heel andere sfeer, maar minstens zo goed. Philippe Lemm (drums), Thijs Cuppen (toetsen), Susanne Alt (altsax) en Sven Schuster (bas) spelen swingende, groovy jazz zonder fratsen. Heel goed, maar het duurde veel te kort. Gaan we zeker nog eens naar toe. Ondertussen was na pas twee optredens Jazz'in de Gracht al een succes.

Het jonge Diederik Rijpstra Quartet opende met een nummer met een hoog Gatecrash gehalte, en dat zette gelijk de toon. Voor Eric Vloeimans kun je ons altijd wakker maken, dus dit was zeker niet verkeerd, de invloed van Vloeimans is duidelijk hoorbaar in overigens allemaal eigen nummers. Goede start en als dit uitmondt in een geheel eigen stijl kan Diederik Rijpstra ver komen. Met Gideon van Gelder (toetsen), Diederik Rijpstra (trompet), Thomas Winther Anderson (bas) en Marc Coehoorn op drums.

Bart Wirtz kennen we al langer van Monsieur Dubois en The Young Sinatra's, maar zijn Quartet zagen we nog niet eerder. Veel ingetogener en traditioneler dan die andere twee groepen. En ondanks de zeeziekte waar Bart het over had, speelden ze een prima set. Met Edgar van Asselt op toetsen, Bart Wirtz op altsax, Kasper Kalf op bas en Joost van Schaik op drums. Een hoog Young Sinatra gehalte, maar toch een totaal ander geluid.

Omdat tijdens Jazz'ín de Gracht er ook een klein culinair festival plaatsvind en het etenstijd was zagen we Traeben vanaf de andere kant van de gracht en op een andere locatie. Traeben is een band van Scandinavische muzikanten die in Nederland wonen. Zweedse en Deense traditionals en nummers van Cornelis Vreeswijk in een instrumentaal, jazzy jasje. Weer eens heel wat anders, apart en leuk. Goed te verteren ook.
Met Søren Ballegaard (sax), Jens Larsen (gitaar), Olaf Meijer (bas) en Thorsten Grau (drums).

Het Barnicle Bill Trio bestaat uit John Engels (drums), Mark Haanstra (akoustische basgitaar) en Miguel Martinez (sax). Ze spelen minder bekende jazz standards met als uitgangspunt de muziek van Sonny Rollins, Lee Konitz, Joe Henderson en Branford Marsalis.
Een concert van drie door de wol geverfde muzikanten die hun krachten bundelen kan niet fout gaan. En je zag dat ze er plezier in hadden, helemaal goed!

Het Mischa van der Wekken Quartet was het best in hun eigen nummers, vooral het begin was een beetje te braaf, maar gaande weg het optreden kwamen ze meer op gang. Leuke after-dinner muziek met potentie.

Azure speelde een lekker ontspannen set, waarbij vooral het mooie gitaar-geluid en -spel zeer positief opviel. Verantwoordelijk daarvoor was Rogier Schneemann, die samen met de toetsenman Pierre-François Blanchard het hart van Azure zijn. De uitstekende ondersteuning was in handen van bassist Eric Heijnsdijk en drummer David Barker.

Double Espresso was een verfrissende afwisseling van alle bands met drummer en bassist. Twee alt- en twee baritonsaxen zorgen voor een heel ander geluid. Het repertoire dat ze in dit setje speelden was gebaseerd op, of stamde uit de jaren 20 van de vorige eeuw. Soms met een hoog slapstickgehalte, maar dat was juist wel gezellig. Ook de plaspauze werkte aanstekelijk. Met Floortje Smehuijzen en Babette Jane op altsax en Loes Rusch en Annette de Greeuw op baritonsax.

Agog speelt niet heel veel live en dan vaak nog in het buitenland, dus als ze in de buurt zijn proberen we er altijd naar toe te gaan. Nu kwamen Frank Wingold (gitaar), Mark Haanstra (bas) en Joost vLijbaard (drums) naar ons toe varen.
Ze speelden slechts twee nummers, een oude en een nieuwe, maar het was weer uitstekend. Eind augustus staan ze nog in Leiden op het Rapenburg, gaan we zeker kijken.

Het programma was intussen flink uitgelopen en de optredens werden steeds korter. John Engels & Liz Horvath band spelen het Great American Songbook op een traditionele manier. Maar na drie nummers ging letterlijk botweg de stekker eruit, onder luid protest van publiek en John Engels, die bij het vertrek van de boot stug door bleef drummen.

Nog erger was het voor de Saskia Laroo band, die mochten nog maar één nummer spelen. En dat terwijl een deel van het publiek juist voor dat optreden was gekomen. Zeker als je het middagconcert van haar had gemist was het een echte domper, hoewel dat ene nummer wel heel erg goed was. Jammer, want hoewel het een schitterende dag was met evenzo mooie muziek, zette dit einde toch een kleine domper op de feestvreugde.
----------
Achteraf blijkt dat de muzikanten vantevoren wisten dat als het programma zou uitlopen er korter of zelfs niet meer gespeeld konden worden vanwege de vergunning, om half 11 moet het festival zijn afgelopen. De muzikanten hadden het dus aan zichzelf te danken omdat ze in het begin te lange sets speelden. Maar jammer voor het publiek blijft het wel.
----------

Na afloop dan nog maar even een concert van Elle Bandita op de Grote Markt meegepikt. In het kader van Het Paard meets Grote Markt speelden daar al de hele dag diverse bands. Voor een vol plein stond Elle Bandita keihard te swingen, dat is dan weer even omschakelen. Het mist misschien de subtiliteit van jazz, maar stelt daar een hoop pure energie tegenover die je bij sommige jazz juist weer node mist.

Links:
Jazz'in de Gracht
Saskia Laroo
Susanne Alt
Diederik Rijpstra
Bart Wirtz Quartet
Traeben
Mischa van der Wekken
Azure
Double Espresso
Agog
Liz Horvath
Elle Bandita

zaterdag 13 juni 2009

Tam Tam Festival van start


Het Tam Tam Festival is een multicultureel buurtfestival in Leiden-Noord met 9 dagen muziek, theater, dans, cabaret, film, expositie, lezing, workshops en Bep het Medium. Vanavond was de opening (door wethouder/locoburgemeester Gerda van den Berg) waarbij zes groepen zich presenteerden. Dempsey, het TamTamkoor, het Wereldmuziekorkest, een Soedanese duo, Simone Colpa met Thijs Sloos en Stormy Romance speelden elk drie nummers.
Daarna speelden alle zes de groepen samen het nummer Die stad is Leiden, geschreven door Ferry Rigault en gearrangeerd door Cvetanka Sozovska van het TamTamkoor. Heel bijzonder dat Leiden-Noord dit festival voor de negende keer weet te organiseren, een feest voor de wijk!

LINK:
Tam Tam Festival

maandag 8 juni 2009

IJazz muzikaal succes


De derde dag van de tweede editie van IJazz begon luchtig met Edwin Rutten. American Songbook en Hollandse hits wisselde hij af met Ome Willem elementen. Zoals het Deze vuist op deze vuist gezongen door Koen. Leuk voor de kinderen, maar er was nog meer.

Op De Kraan speelde de band WEIZZ, winnaar van het Keep an Eye Jazz Award, een westrijd voor studenten aan het Conservatorium van Amsterdam. Spelen een soort traditionele jazz, maar met veel uitstapjes naar andere muziekstijlen. Verfrissend geluid met eigen composities.

Vervolgens speelde op het Load Out Stage Eric Legnini met zijn trio, de eerste grote verrassing van de dag.

De Franse pianist Eric Legnini timmert al jaren aan de weg, maar is in Nederland geen erg bekende naam, ten onrechte, want hij speelt swingende jazz, gedreven, maar ontspannen.

Bassist Mathias Allamane speelde heel bedachtzaam en zorgde voor een solide basis. De nieuwste cd van het trio heet Trippin´ en dat is een goede omschrijving voor hun muziek.

Franck Agulhon was de flamboyante drummer. Het was een knap optreden en uitermate geschikt voor de vroege zondagmiddag.

Op de boot, het Jazz Dock genaamd, speelde ondertussen Sky Dive, het vroegere Sanne Landvreugd Quartet. Al een tijdje niet meer gezien, maar het klinkt nog altijd uitstekend, Sanne is heerlijk op saxofoon en de band swingt als een trein. Hoorde maar twee nummers, een van Sanne en een in een arrangement van Danny van Kessel. Indrukwekkend was de bassolo.

Voor de derde keer in een jaar zagen we Monsieur Dubois op een festival en net als de vorige keren swingt het bij de ambassadeurs van het Dutch Nu-Jazz Movement geweldig. Schuwen het experiment niet, maar is toch zeer dansbaar. Altijd een feest om naar te luisteren.

Op het Young Talent Stage werd weer gestreden om de IJazz Award, hier door de leden van de Jazz Generation Big Band onder leiding ven Pater Guidi. De meeste leden van de band zijn tussen de 14 en 18 jaar oud, maar spelen alsof ze al een heel big band leven achter zich hebben. Indrukwekkend was de zang van Sanne Huijbrechts. Vooral haar scatten is geweldig. En daarnaast speelt ze ook nog eens vibrafoon.

Vervolgens stond op het Load Out Stage de groep van Terry Callier. Interessante band van deze Amerikaan, met een kruising tussen jazz, wereldmuziek, afrikaanse klanken, pop en rap. Heel kort gezien want de volgende band stond al weer klaar op De Helling.

Cristina Branco is een grote naam als het om Fado gaat. Als je daar niet van houdt moet je er ook niet naar toe gaan. Maar als ze dan op een festival staat ga je natuurlijk toch even kijken. En dan blijkt dat vooroordelen keihard afgerekend worden. Want wat Cristina Branco doet gaat veel verder dan Fado, deze Portugese zangeres heeft een compleet nieuw genre ontwikkeld. Niks inheemse instrumenten, klaaglijke zang en klederdracht, nee, gewoon een keigoed optreden van een wereldband en een wereldzangeres!

De altijd melancholische Fado heeft het veld geruimd voor afwisseling van vreugde en verdriet. Muzikaal gezien dan, want de teksten zijn allemaal in het Portugees. De tweede verrassing van de dag.

En toen begon het zachtjes te regenen en veel plaatsen om droog te staan zijn er niet op IJazz, de grootste is het Duvel Droomschip waar Gabriel Rios en Jeff Neve speelden. De tent was helemaal vol, maar helaas voor Gabriel was het publiek niet allemaal voor hem gekomen, en het was dus rumoerig in de zaal. Niet erg bij de steviger nummers, maar wel vervelend bij een romantische ballads.

Ook De Kraan bood nog enige mogelijkheid om te schuilen, vlak voor het podium, maar veel was het niet. De Flowriders lieten het er echter niet bij zitten en maakten er een klein feestje van. Ondanks dat het steeds harder ging regenen.

Een andere mogelijkheid om droog te blijven was natuurlijk deze, inventief maar niet echt handig. Het best was natuurlijk een paraplu, het was tenslotte windstil, de regen viel recht naar beneden, dus onder een plu stond je droog. Voordeel van IJazz is dat het hele festivalterrein geplaveid is met beton, dus enorme modderpoelen bleven uit. Wel veel plassen, maar daar glij je niet in uit.

Een deel van het publiek ging naar huis, maar de echte muziekliefhebbers bleven natuurlijk. En die zagen bijvoorbeeld een geweldig optreden van het Jazz Orkest van het Concertgebouw met vocaliste-pianiste Oleta Adams.

En zo´n regenbui is ook aanleiding tot bijzondere situaties. Zo werd het publiek bij Polar Bear uitgenodigd om op het Load Out Stage te komen zitten om droog te blijven tijdens het concert.
Deze band rond de uit Engeland afkomstige drummer Sebastian Rochford was de derde verrassing deze dag, moeilijk te omschrijven en ook alleen het eind van het optreden gezien. Jammer, maar op 12 november spelen ze in ´s-Hertogenbosch op het November Music Festival.
Zowel voor het publiek als voor de band was dit een bijzondere ervaring, Sebastian zei in elk geval dat hij dit optreden nooit meer zou vergeten.

Op de naastgelegn De Kraan begon vervolgens Laura Vane & The Vipertones. Het instrumentale openingsnummer overtuigde, heftige soul in de traditie van James Brown. Dat smaakte naar meer, maar met Laura erbij kreeg de band toch wat te weinig kansen en werd de muziek braver. Iets te braaf.

Vierde hoogtepunt, maar geen verrassing, waren de Ploctones. Zagen ze ook al op diverse plaatsen in het land het afgelopen jaar. Maar ook nu weer blijft het genieten.

Martijn Vink speelde vrijdag nog met Benjamin Herman op IJazz, vandaag stond hij in het Duvel Droomschip, voor een redelijk droog publiek, in plaats van op het geplande en verregende Load Out Stage.

Jeroen Vierdag is samen met Martijn de basis van de band, zorgt dat de solisten binnen het stramien blijven en geeft nu en dan een knallende solo.

Maar de sterren van de Ploctones zijn natuurlijk tenorsaxofonist Efraim Trujillo en gitarist Anton Goudsmit. Een geweldige afsluiter van IJazz 2009!

De zondag van IJazz is niet altijd de gelukkigste dag wat betreft het weer, vorig brak er een noodweer uit op zondag, vandaag was het gelukkig alleen maar regen. Maar muzikaal was het helemaal goed. Volgend jaar graag weer.

Op weg naar huis nog een staartje meegepikt van de Openlucht Poèziemanifestatie in Leiden aan de Nieuwe Rijn. Smells Like Teen Spirit is voorgedragen toch een stuk minder interessant dan gezongen door Kurt Cobain.
Maar er was gelukkig ook nog Dempsey die Brodsky´s gedicht Blues op muziek zette en de Nederlandse vertaling (Ernst van Altena) van Trumpet Player van Langston Hughes ten gehore brachten, inclusief gasttrompetist.

LINKS:
IJazz
Edwin Rutten
WEIZZ
Eric Legnini
Sky Dive
Monsieur Dubois
Jazz Generation Big Band
Terry Callier
Cristina Branco
Gabriel Rios
Flowriders
Jazz Orkest van het Concertgebouw
Oleta Adams
Polar Bear
Laura Vane & The Vipertones
The Ploctones