Verrassende optredens bij het Open Podium Leiden-Noord

Op zaterdagavond speelden er weer vier bands op het open podium in buurtcentrum De Kooi in Leiden-Noord. De spits werd ditmaal afgebeten door oudgedienden Dempsey, een Leidse band die Nederlandstalige gedichten van muziek voorziet. Bij dit optreden lieten ze voor het eerst een aantal nieuwe nummers horen voor hun in de zomer op te nemen nieuwe cd. Maarten Witkam (zang, gitaar, fluiten en sopraansax), Ferry Rigault (zang, bas en gitaar) en Michael van Hoogenhuyze (accordeon) speelden gedichten van onder andere Vasalis, Lévi Weemoedt en Ivo de Wijs. Een af en toe hilarisch (Madenparade, Geitenweitje) en voortdurend boeiend optreden.

Vervolgens was het beurt aan Sonero, een duo dat ook al heel wat jaren meegaat. De kern van de groep bestaat uit Rieuwert Libbenga (harp, diverse gitaren en percussie en componist van de meeste nummers) en Judien Luinenburg (zang, fluiten en gitaar). Vaak treden ze op met gastmuzikanten, maar vandaag was het een duo. We kenden Sonero nog niet, maar deze eerste kennismaking was een aangename verrassing.

Derde groep en derde verrassing was 't Valies, een jonge band die het deze avond zonder drummer moest stellen, maar zich daardoor niet van de wijs liet brengen. Veel Angelsaksische volksmuziek, gecombineerd met (eigen) Nederlandstalige nummers maakten van het optreden één groot feest. Julia van Adrichem (sax, zang fluit), Peter Braas (zang, gitaar, mondharmonica), Amanda Jongbloed (zang, fluiten) en Taco Pieters (bas, zang) speelden de zaal plat met hun afwisselende muziek, zeker nummers als Pay Me My Money Down en Fulsom Prison Blues maakten indruk. Hou deze band in de gaten!

De avond werd afgesloten met het Hans Brinker Project, dat een beetje deed denken aan groepen als De Dijk of Bløf, maar door de toevoeging van een bevlogen violist was het allemaal veel leuker. Daardoor had het af en toe wat weg van Curved Air zonder zangeres. Een verrassende uitsmijter van deze avond.
Zo'n Open Podium in een willekeurig buurtcentrum kan natuurlijk heel erg zijn, maar hier in Leiden-Noord is het altijd de moeite waard. En dit was één van de betere avonden die we meemaakten. Alleen jammer dat de gemeente dan geen geld beschikbaar stelt voor een goede lichtinstallatie, dat maakt de foto's er niet beter op.

LINKS:
Dempsey
Sonero
't Valies

Supergroep overtreft zichzelf

Het was een mooie affiche zaterdagavond in De Burcht in Leiden. Anderson-Bennink-Möbus-Glerum-Kemenade is met recht een supergroep, vijf topmuzikanten met een toprepertoire. Ze speelden 7 concerten in zeven dagen, waaronder twee in Duitsland, en sloten dit af met een optreden in Leiden, georganiseerd door Hot House.

Altsaxofonist Paul van Kemenade is de man die steeds maar weer op zoek is naar nieuwe combinaties en die ook vindt. Maar deze combinatie was de beste die we van hem zagen. En daarin waren we niet de enigen, de zaal was muisstil of klapte zich de blaren.

De combinatie van altsax en trombone kom je niet zo vaak tegen in een kleine groep, maar Ray Anderson paste hier helemaal in. Zowel zijn solo's als zijn duetten met Paul van Kemenade waren ongehoord.

Gitarist Frank Möbus kenden we nog niet maar is een enorm goede jazzgitarist, zo eentje die niet voortborduurt op gebaande paden, maar op zoek is naar een nieuw geluid, en dat vindt hij!

Het optreden had, zoals verwacht, een hoog improvisatiegehalte, ook bas en drums droegen hun steentje daarin bij, maar bassist Ernst Glerum wist in ieder nummer de groep weer naar het basisthema te sturen.

Andere rots in de branding was de altijd weer geweldige en niet te stuitten drummer Han Bennink. Ja, wat moet je over hem nog zeggen, een living legend die zich geheel ten dienste van de groep stelde.
Zeven optredens in een week is natuurlijk veel, maar daardoor waren ze zó goed op elkaar ingespeeld, dat alles klopte, alles goed ging. Een onvergetelijk concert van vijf topmuzikanten, waarbij alles klikt.

Elke saxofonist heeft een eigen houding bij zijn spel, zo ook Paul van Kemenade. Dit beeld is gebaseerd op een optreden van hem in Leiden in 2007 met zijn quintet en drie Afrikaanse muzikanten. Dit keer leek hij iets beweeglijker dan toen, maar het blijft een ingetogen speler. Het beeld is gemaakt door beeldhouwer Lucia Bronsveld. Op haar site nog meer beelden van muzikanten.

LINKS:
Paul van Kemenade
Ray Anderson
Frank Möbus
Ernst Glerum
Han Bennink
Lucia Bronsveld
Hot House

Fortuinlijk avontuur

Sonny Fortune is een Amerikaanse muzikant die een lange carriere achter zich heeft en nog steeds actief is. Reden voor Rein de Graaff om hem uit te nodigen voor een kleine Europese tournee. Zondagmiddag speelden Sonny Fortune en het Rein de Graaff Trio in De Burcht in Leiden.

Pianist Rein de Graaff, hardbopper in hard en nieren, haalt al sinds de vroege jaren tachtig Amerikaanse muzikanten naar Europa voor korte toers. Hoewel het even duurde voordat de groep op gang kwam in de wat kille tuinzaal op zondagmiddag, werd het al snel een avontuurlijk optreden.

Eric Ineke speelt al 37 jaar samen met Rein de Graaff en zij vormen de stevige basis van het trio. En hoewel hij de 60 al is gepasseerd speelt Eric Ineke nog steeds als de beste.

Marius Beets maakte het trio compleet op contrabas, een instrument waar hij uitstekend de weg op weet. Goede solo's ook.

Maar ster van de middag was natuurlijk Sonny Fortune op saxofoon. En ondanks zijn leeftijd speelde hij geweldig. Veel improvisatie en een geweldige techniek. Soms leek het wel of hij twee tonen tegelijkertijd uit zijn sax haalde.

Behalve saxofoon speelde Sonny ook twee nummers op dwarsfluit, waaronder het als ballad uitgevoerde nummer Invitation. Heel bijzonder. Verder werden er veel bekende nummers gespeeld zoals Footprint, Hackensack en In a Sentimental Mood. Goed concert, fantastische muzikanten, alleen wat weinig (geen?) eigen nummers van Sonny Fortune.

Sonny Fortune blijft nog even in Nederland en speelt onder andere op 5 maart in het Bimhuis met als gast Benjamin Herman, op 7 maart in Vredenburg Leeuwenbergh Utrecht met Marco Kegel en Joris Roelofs op saxen en op 8 maart in Veendam met trompettist John Marshall.

Even tijd voor een flashback. In november 2007 zagen we het Rein de Graaff Trio in De Burcht met saxofonist Frank Morgan. Toen nog een living legend, maar een maand of twee later helaas overleden. Zonder de inspanningen van Rein de Graaf hadden we hem nooit gezien.

LINKS:
Sonny Fortune
Burcht Jazz