zondag 30 mei 2010

Els en Gerhard 40 jaar getrouwd, een feest met veel muziek


Jazzpromotor, presentator en bassist Gerhard ten Hoopen en zijn vrouw Els waren vandaag 40 jaar getrouwd. Reden voor een feestje en dat daar muziek in zat was op voorhand al duidelijk.
Om te beginnen speelde daar de Gypsy Jazz groep Basily tijdens de ontvangst, speciaal hiervoor waren ze van het International Gipsy Festival in Tilburg overgekomen naar Zoetermeer, om vervolgens in Tilburg weer verder te gaan spelen..

Vervolgens was het de beurt aan Cleanhead & Barefoot, een in Zoetermeer niet onbekend duo. Spelen een leuke mengeling van blues, cajun, texmex en zydeco. Zij waren de opwarmer voor het diner in De Witte Raaf in Zoetermeer, prima restaurant, maar zonder tomtom lastig te vinden, een aantal gasten kwamen elkaar al tegen op weg en zoekend naar De Witte Raaf, uiteindelijk is iedereen er gekomen en zoiets schept natuurlijk ook weer gelijk een band.

Het zat natuurlijk vol met muzikanten en na afloop van het diner kon het dan ook niet uitblijven, er kwam een jamsessie. De technische staf van Fascinating Jazz zorgde voor het geluid, dus dat ging prima. Gerhard ten Hoopen, Rob Aberbeek en Frans Schmit openden de sessie met FSR.

Daarna wisselden de bezettingen elkaar snel af. Hier Harry Emmery, Rob Agerbeek en Frans Schmit.

Dan weer Harry Emmery met Rob Agerbeek en Erik Nap.

Gevolgd door Gerhard ten Hoopen met André Huf en Frans Schmit (niet op de foto).

En tenslotte nog Hary Emmery met André Huf en Frans Schmit. Het was natuurlijk allemaal improviseren want het waren veelal combinaties die nauwelijks of nooit met elkaar hadden gespeeld, maar dat kan bij jazz: stick to the standards en het komt bijna altijd god, hier zeker.. Feest en muziek waren kortom geweldig. Dank Gerhard en Els!

LINKS:
Fascinating Jazz
Basily
Cleanhead & Barefoot
Harry Emmery

zaterdag 29 mei 2010

Meer Jazz begint mooi


We zagen ze voor het eerst hier in Hooddorp of all places tijdens Meer Jazz in 2006. Sindsdien zagen we ze overal, in Zoetermeer, Delft, Den Haag en Leiden dus leuk ze weer eens terug te zien op Meer Jazz. Blood Sweat & Kiers speelt een mengeling van jazz, rock en rockabilly, altijd feest en deze middag genieten op het zonnige terras van Koffie & Zo.

Eerste band op het eigenlijke festivalterrein, een doorgaans desolaat parkeerterrein maar nu feestelijk muziekgebied was Red and Blues. Van oorsprong een bluesband, maar door de jaren heen veel breder geworden. Gipsy jazz, Roemeense volksmuziek, alles kan bij deze band.

Daarna was het de beurt aan het Alexander Beets Quartet ft. Rik Mol. Maar Rik stond in de file of zoiets, dus de eerste set was alleen het Quartet, gelukkig was Wouter Kiers (had net 4 uur met Blood Sweat & Kiers staan spelen) nog niet naar huis gegaan en op het eind van de eerste set speelde hij twee nummers mee, twee tenorsaxofonisten, dus dat heet dan gelijk een tenor battle. Schitterende Watermelon Man!

Voor de tweede set was Rik Mol er wel bij en ook dat was groots. Hoewel ondertussen Hans Dulfer met zijn Dancebezetting was begonnen lieten de heren zich daardoor niet van hun stuk brengen. Alleen de gevoelige ballades werden overgeslagen.

En ja, Hans Dulfer in Dancebezetting is vooral veel geluid, veel muzikale poeha en weinig inhoud. Maar de tent was behoorlijk vol en de andere drie tenten hadden het moeilijk.

Dan maar even naar het Raadshuis waar het Trio Johan Clement speelde. Misschien wat traditioneler dan Hans Dulfer, maar muzikaal veel interessanter. Frits Landesbergen is de vaste drummer, maar wegens vakantie viel Erik Kooger in, en hoe! Maar Eric Timmermans op bas was ook geweldig. Heerlijke improvisatie jazz.

In de grote tent waar de sponsoren/partners zich ophielden was inmiddels de Trianon Jazz Band begonnen. Traditionele jazz van New Orleans via Dixieland tot Swing. Heel gezellig allemaal.

Ook IntotheJazz was heel gezellig. geen huizenhoge pretenties. gewoon lekker spelen. Licht en luchtig.
Ondertussen stonden Cuby & The Blizzards te spelen, maar daar was geen doorkomen aan. Klonk goed. maar niets van gezien.

Afsluiter voor niet Hoofddorpers was het Barnicle Bill Trio met vergeten standards. Zagen ze al eerder heel kort bij Jazz in de Gracht vorig jaar, toen werd hun optreden afgebroken omdat de boot werd weggesleept, nu moest de laatste trein gehaald worden. Klonk weer geweldig en vooral naar meer, een volgende keer dan maar.
Meer Jazz is een gemoedelijk festival met een breed scala aan muziek en er speelde nog veel meer, maar je kan niet alles zien. Het was genieten.
Zaterdag en zondag gaat het festival nog door, zaterdag met veel Big Bands en zondag ook nog een interessant programma.
LINKS:
Meer Jazz
Blood Sweat & Kiers
Red and Blues
Alexander Beets
Rik Mol
Hans Dulfer
Johan Clement
Trianon Jazz Band
IntotheJazz
Barnicle Bill

donderdag 27 mei 2010

Ray Anderson geweldige afsluiter Hot House jubileumjaar


Het Leidse Hot House heeft een jaar lang feest gevierd vanwege het 40-jarig bestaan, maar vanavond kwam daar een eind aan. Een waardig eind met de geweldige Pocket Brass Band van Ray Anderson. Vorig jaar stond Ray Anderson ook op dit podium, maar toen met Paul ven Kemenade, Han Bennink, Ernst Glerum en Frank Möbus. Een heel ander concert,, toen was hij gastmuzikant, nu was hij er met een van zijn eigen bands.

Ray Anderson is trombonist die opgroeide in Chicago. De eerste set was dan ook een suite over Chicago, over zijn jeugd en zijn eerste contacten met jazz aldaar. New Orleans Jazz, Cannonball Adderley, Louis Armstrong, free jazz, alles kwam voorbij. En Ray Anderson is een geweldige jazztrombonist.

Tweede lead in de band was Lew Soloff op trompetten. Nog zo'n virtuoos, je zou denken dat dat gaat botsen, maar ze voelden en vulden elkaar uitstekend aan. In 1999 bracht de band een cd uit, daarna werd het stil, nu waren ze met nieuw materiaal en nieuw elan weer op tournee.

De bezetting is nog hetzelfde als toen, dus ook drummer Bobby Previte was er weer bij. Veelzijdig en expressief is de beste omschrijving van zijn spel. Dat moet ook wel met nummers die het hele jazzscala doorlopen van traditionele New Orleansjazz, tot freejazz.

In plaats van een bassist was er een sousafoonspeler die de andere helft van de ritmesectie uitmaakte. Matt Perrine deed dat fantastisch, zowel ondersteunend als solistisch. Vooral in de tweede set, met nieuw en oud materiaal kwam hij goed tot zijn recht.

De zaal zat zo goed als vol en was laaiend enthousiast. Een toegift zat er dus ook wel in. En dat werd een parade dwars door de overvolle zaal, New Orleans op zijn best. De cd's vlogen over de toonbank en Ray Anderson vertelde na afloop dat hij graag ieder jaar hier weer wil spelen. Het Hot House publiek is blijkbaar iets speciaals.

LINKS:
Ray Anderson
Lew Soloff
Matt Perrine
Bobby Previte
Hot House

maandag 24 mei 2010

Leidse hofjes laten van zich horen


In het kader van de Cum Laude Concerten (door jonge musici bijna van het conservatorium of net afgestudeerd) waren er vandaag de Hofjesconcerten in 10 Leidse hofjes. Het merendeel is klassiek, maar er warwn ook drie jazzconcerten.
In de Houttijnshof speelde het Morris Kliphuis Trio een aantal boeiende sets. Een 'kleine' band met Morris Kliphuis op hoorn, Tato de Moraes op gitaar en Remco Menting op snare drum & percussie. Speelden nummers van hun nieuwste cd (ep) en nummers van uiteenlopende muzikanten als Sonny Rollins, Duke Ellington en Michael Jackson. Ze speelden lekker klein, dat is de opzet van de groep, en dat paste uitstekend in dit kleine hofje. Drie bijzondere muzikanten, met een eigenzinnig repertoire, waar we in de komende jaren vast nog veel van gaan horen.

In de Jan Michielshof speelden saxofonist Maarten Hogenhuis en gitarist Reinier Baars. Twee prima muzikanten in een uitstekende combinatie met een afwisselend repertoire variërend van Thelonious Monk tot How Deep is The Ocean van Irving Berlin. Heerlijke muziek voor een zonnige tweede pinkstermiddag.

De eerste twee optredens waren van 1 tot 5, het laatste optreden begon om 5 uur. In de Jan de Laterehof, een studentenhuis, speelde WEIZZ!, winnaars van de Keep an Eye on Jazz Award 2009. Dat leverde ze een optreden op het IJazzfestival op dat door het slechte weer behoorlijk in het water viel. Niet muzikaal, wel wat publiek betreft.

Bijna een jaar later zijn ze alleen maar beter geworden, meer diepgang, meer ervaring. Het hofje is intussen afgeladen vol, niet alleen Leidse muziekliefhebbers, maar ook heel veel studenten. En die hebben het goed voor elkaar. Er schijnt een grote schoonmaak geweest te zijn, de bar draait op volle toeren en tijdens de eerste twee sets waren er meer dan 100 toeschouwers. Goed om eens te zien dat er ook integratie tussen Leienaars en studenten mogelijk is. Dat kan wel vaker.

LINKS:
Cum Laude Concerten
Morris Kliphuis Trio
Remco Menting
Maarten Hogenhuis
Reinier Baas
WEIZZ!
WEIZZ! op IJazz

zondag 23 mei 2010

Koude rillingen bij Polar Bear


In het voorprogramma van Polar Bear in Leiden speelde de Rotterdamse zesmans fusion band The New Earth Group een mix van alle mogelijke muziekstijlen. De band had eerder op de dag al een Guerrilla Gig bij het Van der Werfpark in Leiden gedaan, iets wat ze wel vaker doen. Hun optreden in LVC was prima met voornamelijk nummers van hun meest recente cd/2lp Eurafricarabia, hadden misschien wel iets meer ander materiaal willen horen, iets meer variatie, iets meer stijlwisselingen. TNEG is 1 van die jonge vernieuwende bands die de funny smells rond de jazz helemaal wegnemen met eigen materiaal, invloeden vanuit veel culturen/stijlen en jazz weer tot leven brengen.

Datzelfde geldt ook voor de Engelse band Polar Bear, verfrissend nieuwe jazz. Vorig jaar op IJazz (bestaat dat nog?) het staartje van hun optreden gezien, nu gelukkig een compleet concert, zo vaak zijn ook weer niet in Nederland. Grensverleggend is wel het minste wat je van Polar Bear kunt zeggen. Koude rillingen bij een combinatie van postjazz, pop, funk en freejazz.

Saxofonist Pete Wareham was er deze keer niet bij, in zijn plaats speelde Ingrid Laubrock, maar dat heeft ze vast vaker gedaan, het viel niet op dat ze inviel. De andere, vaste saxofonist was Mark Lockheart, samen speelden ze de sterren van de hemel.

Frontman van Polar Bear is de geweldige drummer Seb Rochford, onmisbaar is Leafcutter John op gitaar, elektronica en ballon (!). Maar 1 van de beste hoogtepunten was de bassolo van Tom Herbert die soleerde met zijn eigen bassamples. Onvergetelijke avond en goed dat het ook buiten het traditionele Leidse jazzcircuit plaatsvind.

LINKS:
Polar Bear
New Earth Group
Guerrilla Gig TNEG in Leiden
LVC
Hot House/Burcht Jazz

zondag 16 mei 2010

Fiction Plane als Giro door Leiden


Velvet Music organiseert af en toe zogenaamde In Store optredens, maar regelmatig zijn die dan in De Burcht, heeft vast iets met capaciteit te maken. Vandaag was het de Engelse band Fiction Plane die daar speelde. Aangekondigd als een akoestisch concert bleek het toch om een versterkt optreden te gaan. Iedereen blij dus!
Eergisteren kwam hun nieuwe cd Sparks uit en dit optreden was ter promotie daarvan. Het duurde nog geen 20 minuten, maar het was een energieke band, het cafe ging uit zijn dak, jammer dat het zo kort was.

LINKS:
Fiction Plane
Velvet Music
De Burcht

OMFO & Lovsky goed maar er mist iets


OMFO is een bont gezelschap muzikanten die muziek maken die gebaseerd is op volksmuziek uit Oekraine en Klein Azie, maar met duidelijke westerse invloeden richting pop en jazz. De vijfmansformatie rond German Popov (electronica, kurai en zang) speelde deze avond met Fay Lovsky als gast.

Een exotisch gezelschap met exotische instrumenten zoals de buzuki, de mondharp en allerlei percussie instrumenten. De basis voor alle nummers kwam uit een laptop wat Fay Lovsky haar alter ego noemde.

Fay Lovsky speelde zelf op veel nummers een elektriche, fretloze bas, maar daarnaast speelde ze ook vibrafoon, theremin en zong ze. Zoals een soort soort Balkanversie van het Geuzenlied Merck toch hoe Sterck. Het gezelschap speelde twee boeiende sets van 60 minuten, maar de hele tijd heb je het gevoel dat er iets mist, het moment dat het publiek het niet meer kan houden, de stoelen opzij schuift en massaal gaat dansen ligt binnen handbereik maar het gebeurt niet.

De tweede set opende met een kort overzicht van de geschiedenis van de Theremin. Het enige muziekinstrument dat je bespeelt door het níet aan te raken. Vooral veel gebruikt in SF/thriller/horror-films in de jaren 50 en 60, dus een SF-nummer was het vervolg.
Maar nog steeds mist er iets, pas tegen het einde van het concert blijkt wat ontbreekt, of eigenlijk teveel is. Een nummer (Dagestan?) wordt gespeeld zonder laptop en hoewel de laptop ogenschijnlijk geen dominante rol speelde bij het concert, blijkt de band zonder laptop veel meer los te gaan.
Het was zonder meer een boeiend concert, maar zonder laptop had het misschien nog veel beter kunnen worden. Desalniettemin was het genieten.

LINKS:
OMFO
Fay Lovsky
De X

donderdag 6 mei 2010

Haags Spuiplein bijna te klein voor 5 mei festival


Het Spuiplein in Den Haag is een behoorlijk ongezellig plein, totdat je er een podium neerzet en een aantal bands laat optreden, dan is het er net zo gezellig als op het Vrijthof in Maastricht in de zomer. Het 5 Mei Festival is zo'n moment dat het er bruist en suist. Begin en eind gemist, maar van half drie tot half zeven was het reuze gesellig. En met goede muziek.
Politiek correct natuurlijk op bevrijdingsdag met bijvoorbeeld de Berlijnse band Rotfront, een melting pot van Balkan, Klezmer, Ska, Raggae en nog wat muziekstijlen. Opzwepend, aanstekelijk, prima festivalband.

Ook het Theater aan het Spui deed mee met onder andere een optreden van CCC Inc. Maar terwijl buiten de organisatie allemaal prima verliep ging het binnen helemal mis. De zaal bleef dicht, er waren geen mededelingen en het foyer programma was beneden de maat.
Dan maar snel weer naar buiten voor het optreden van Jurk!. In Draadstaal zitten soms geweldige parodien op Nederlandstalige artiesten, maar hier waren Jeroen van Koningsbruggen en Dennis van de Ven een parodie op zichzelf. Jammer.

Daarna begon het muzikaal ook echt interessant te worden. All Missing Pieces presenteerden hun eerste cd Virtue. Mine. Honour. De drie Haagse broers werden bijgestaan door twee leuke achtergrond zangeressen en geweldige toetsenman. Ondanks technische problemen toch een prima optreden, beter dan optredens bij DWDD.

Moss liet al van zich horen op Noorderslag, DWDD en de Nederpopshow, maar live zijn ze pas echt geweldig. Komende maanden spelen ze heel veel op festivals (in Nederland en ook daarbuiten), GA ZIEN!

Hun muziek is een kruising tussen Crosby, Stills, Nash & Young en The Feelies. En ze kunnen allemaal zingen.Het hoogtepunt van deze Bevrijdingsdag.

Planeur was een beetje een anticlimax, Turkse hard-rock zonder veel nieuwe invalshoeken. En de zang was ook niet al te vast. Tijd om naar huis te gaan, maar toch een paar hele goede optredens gezien.

LINKS:
Rotfront
Jurk!
All Missing Pieces
Moss
Planeur
5 mei feswtival Den Haag

woensdag 5 mei 2010

Vette gitaarrock van Chuck Prophet


De Q-bus is een klein Leids muziekpodium dat vooral een lokale functie heeft. Maar af en toe staan er groepen waarvan je denkt: Hadden die niet in Paradiso ode Melkweg moeten staan? Vanavond stonden er Chuck Prophet & the Mission Express. Volle bak, publiek vanuit het hele land, een oergezellige avond met vette gitaarrock..

Midden jaren 80 zat Chuck Prophet een tijdje in Green on Red, 1 van de eerste Americana bands. Daarna ging hij solo en doet dat nu nog steeds met een sterke 5-koppige band. De muziek is vaak melancholisch, met liedjes vol weemoed en verlangen. Na een optreden van 90 minuten komt er ook nog een toegift waarin hij zijn roots blootlegt met nummers van Bruce Springsteen en Alex Chilton. Goed optreden
maar hij verdient eigemlijk een groter podium.

LINKS:
Chuck Prophet
Q-bus

zondag 2 mei 2010

Mooie afsluiting jazzseizoen in Zoetermeer


Op twee dagen na twee jaar geleden speelden ze ook al eens in De Sniep, Leah Kline & JuzzFlirtin, toen in een bijna zomerse setting in de tuin, nu in in een herfstig Zoetermeer en dus binnen.

De uit Los Angeles afkomstige zangeres Leah Kline is de spil van JuzzFlirtin. Behalve dat ze zingt is ze ook de tekstschrijver van het meerendeels eigen repertoire. In onze herinnering was het twee jaar geleden vooral Great American Songbook afgewisseld met een paar eigen nummers, nu waren de eigen nummers het hoofdbestanddeel.

Pianist Dirk Balthaus is verantwoordelijk voor de composities en was er de vorige keer zeker ook bij, samen met Leah is hij tenslotte de kern van de groep. De nummers hangen tegen het American Songbook aan, maar hebben toch een eigen frisse klank.

De basis werd gelegd door Sven Schuster op bas, onverstoorbaar hield hij de boel bijeen. Of de nummers nu jazz, jazz met een groove of poppy jazz waren.

Drummer Klaas van Donkersgoed speelde alsof hij dit repertoire al jaren kende, maar halverwege de tweede set vertelde Leah dat dit Klaas zijn eerste optreden met dit gezelschap was. Klasse!

Helaas was dit alweer de laatste Fascinating Jazz van dit seizoen, moeten we weer tot september wachten op meer jazz in Zoetermeer, te beginnen met het Zoetermeer Jazzfestival 2010. Maar Leah Kline & JuzzFlirtin waren een mooie afsluiter.

LINKS:
Leah Kline
JuzzFlirtin
Fascinating Jazz
Zoetermeer Jazz 2010
De Sniep