zaterdag 12 juni 2010

The Hague Jazz weer helemaal top


Vorig jaar was Kyteman het absolute, maar verwachtte, hoogtepunt van The Hague Jazz, dit jaar was dat Michael Varekamps New Heritage Band met de Obama Suite. Een meesterwerk bestaande uit muziek en film, een onvergetelijk optreden en totaal onverwacht! Verderop in dit verslag meer hierover, want voor het zover was zagen nog veel meer.

De eerste dag van de vijfde editie van The Hague Jazz had een overvloed aan muzikanten binnengehaald, te veel om allemaal te zien. Je kunt dan kiezen voor twee strategien: een paar optredens helemaal zien of veel optredens sampelen. Wij gingen voor de tweede keus, veel van deze artiesten kunnen we nog wel eens vaker ergens langer zien, nu even kijken of het de moeite waard was.

Het begon met een optreden van Sanna van Vliet met Marius Beets op bas, Eric Ineke op drums, Ferdinand Povel op tenorsax en speciale gast Joe Cohn op gitaar. Ons niet onbekend, een lekkere binnenkomer en de gitarist was een leuke aanvulling.

Op weg naar het volgende optreden kwamen we het Bas van Lier Trio tegen met een, improviserende, scattende Michael Varekamp. Hij leek zich even te ontspannen, want er stonden nog spannende dingen te gebeuren.

Het Bas van Lier Trio speelde daarna als trio nog even verder. Met Erik Kooger op drums, Vincent Kuiper op bas en Bas van Lier achter de toetsen.

Maar wij waren eigenlijk op weg naar het Joris Teepe sextet, een Haagse muzikant die al 20 jaar in New York woont en werkt. Goede band met uitstekende muzikanten en een hoog improvisatie gehalte. Met Alex 'Pope' Norris op trompet, Scott Robinson op sax, fluit en klarinet, Stafford Hunter op trombone, Bruce Arnold op gitaar en laptop, Jon Davis op piano, Rudy Royston op drums en Joris Teepe op bass.

Aardigheidje: tijdens iedere solo (en er waren er heel veel), werdt een groot karton met de naam van de muzikant opgehouden. Werkt veel beter dan het roepen van de naam tijdens het applaus.

We hadden ze al eerder gezien toen we binnenkwamen, maar we kwamen ze nog diverse keren op diverse plaatsen in het Congresgebouw tegen. Geen idee wie het zijn.

Natuurlijk waren er ook standaard publiekstrekkers zoals Candy Dulfer, Trijntje Oosterhuis, New Cool Collective en zoals hier Wouter Hamel. Maar als je veel festivals afloopt kom je die heel vaak tegen en hier was nog zoveel ander moois te zien en te horen. Vast en zeker allemaal prima optredens, bij Wouter Hamel zat het in ieder geval wel snor.

In de kelders van het gebouw speelde Casey's Tenor Madness zich af met Cees Schrama op piano, Alexander Beets, Boris van der Lek en Hans Dulfer op tenorsaxen, Lodewijk Bouwens op vibrafoon, Eric Barkman op bas en Gijs Dijkhuizen op drums. Lekkere tenorbattle dus!

The Allstar Jazz Jam bestaat uit alleen maar muzikale legendes zoals Wayne Henderson (trombone), Tom Browne (trompet), Ronnie Laws (sax), Ndugu Chancler (drums, percussie) en Bobby Lyle (piano). Ze speelden een tribute to Miles Davis en deden dat heel goed. Mooie uitvoeringen van onder andere All Blues en So What gehoord.

Net te laat waren we voor het optreden van het Jazz Orchestra of the Concertgebouw met Benny Golson en Jimmy Heath. We vielen er tijdens het laatste nummer in Golson en Heath waren al uitgespeeld maar stonden duidelijk nog (na) te genieten. Fans van deze twee tenorgiganten klaagden wel dat ze een beetje weinig gespeeld hadden en het grootste deel aan het JOC hadden overgelaten. Maar ja, dat kun je verwachten, ze zijn ook geen 20 meer.

Bob Mintzer speelde met zijn kwartet een degelijk optreden zonder echte uitschieters. Prima muzikanten maar de vonk sloeg bij ons niet over.

Steve Turre is trombonist en schelpist (is daar een goed woord voor, iemand die op schelpen blaast?), wat een optreden van hem sowieso interessant maakt.

Hier Steve Turre blazend op 1 van zijn schelpen.

Tot zover amuseerden we ons uitstekend, de muziek was goed met een hoog jazzgehalte, relatief weinig funk, soul of wereldmuziek. Dat was er hier en daar wel, maar veel minder dan bijvoorbeeld op het NSJ. Maar nu begon het echte werk met een optreden van Wayne Shorter en zijn kwartet.

Wayne Shorter is natuurlijk een legende, vooral bekend van Art Blakey's Jazzmessengers, Miles Davis en Weather Report. Hier liet hij horen nog altijd tot de top te behoren.

Met een geweldige Danilo Perez op piano,

Brian Blade op drums en

John Patitucci op bas.
We wilden heel graag dit hele concert bijwonen, maar gingen na een half uurtje toch weg om even te kijken naar Michael Varekamp's nieuwe project, de Obama Suite. Als dat niks was konden we snel weer terug gaan naar Wayne Shorter, het beste optreden tot nu toe..

Maar dat is er dus niet van gekomen, de Obama Suite is een fantastisch werk en componist Michael Varekamp (trompet), Rolf Delfos (sax), Harry Emmery (bas), Erik Kooger (drums) en Job Geheniau (video art) maakten er iets onvergetelijks van. Het boeide van het begin tot het eind, het liet je niet los. Absoluut hoogtepunt van deze editie van The Hague Jazz. Zoals je vaker festivals herinnerd aan 1 artiest, zoals de The Hague Jazz 2009 met Kyteman bijvoorbeeld, zal dit ongetwijfeld de The Hague Jazz van de Obama Suite worden.
Dit stuk wordt niet vaak gespeeld, maar als je de kans krijgt het te zien is het een absolute must!

En dan gaat het gewone leven weer verder. Hé, daar heb je hun ook weer.

We zagen verder nog de Till Brönner band,

een stukje Meshell Ndegeocello, maar dat was hetzelfde als eergisteren en

tenslotte nog Ongerept, nog een project met Michael Varekamp waarin jazz, hiphop en gesproken woord worden gemengd. De verrassing van deze combinatie is er een beetje vanaf, maar het werkt nog steeds.

Maar wij waren nog steeds vol van de Obama Suite en hoewel het allemaal best goed was, was Ongerept het einde van onze eerste dag op The Hague Jazz, maar wat voor een dag! En morgen komt er nog meer.

LINKS:
Sanna van Vliet
Bas van Lier
Michael Varekamp
Erik Kooger
Joris Teepe
Wouter Hamel
Casey's Tenor Madness
Jazz Orchestra of the Concertgebouw
Benny Golson
Jimmy Heath
Bob Mintzer
Steve Turre
Danilo Perez
Brian Blade
John Patitucci
Rolf Delfos
Harry Emmery
Job Geheniau
Till Brönner
Meshell Ndegeocello
Ongerept

Geen opmerkingen: